Geen leven voor jou in de 1,5 meter maatschappij

Lieve pap, 82 jaar zou je vandaag geworden zijn. Onderdeel van de kwetsbare groep zoals we dat tegenwoordig in corona tijd noemen. Als je geleefd had waren we voor je raam gaan staan om te zingen en hadden cadeautjes voor de deur gelegd. Je had ons vast niet verstaan door het raam heen dus ook de telefoon erbij waarschijnlijk of mama had het vertaald. Geen feestje voor jou met aspergesoep, tong en veel drank. Ik kan mij eigenlijk geen verjaardag van je herinneren waarin je geen feest gaf. Maar nu kan dat niet in deze tijd, hoe was je daarmee omgegaan. Een facetime feestje had de familie vast voor je opgezet. Mama kan niet naar je graf om bloemen te zetten of het schoon te maken. Ik kom zaterdag dat even doen en kijk dan om mij heen naar al mijn ooms en tantes die daar ook liggen en ik zal even bij jullie zijn. Na dat bezoek even bij mama eten brengen en buiten 3 meter bij haar vandaan zitten. Ik kan haar niet eens knuffelen. Het is zo’n rare tijd maar we doen het om te zorgen dat ze veilig blijft ondanks dat ze toch eigenwijs natuurlijk nog sherlock holmes laat komen ;-). Vanochtend vroeg Julian aan mij of ik paaseieren ging verstoppen met Pasen. Veertien jaar is ie en dat blijft blijft zijn herinnering aan opa zijn verjaardagfeesten. Voor nu lieve pap een klein fotofeestje voor jou op deze blog. Van al je neven en nichten die je echt nog steeds niet vergeten zijn. En moet je eens kijken wat een schitterende gezinnen. Pas vanuit boven een beetje op ons en zorg dat we niet te ziek worden. We missen je.

Je had er nu niet bij willen zijn

Niet zonnig vandaag dat is jammer. Zeker omdat we allemaal thuis zitten vanwege een virus dat over de wereld vele mensen ziek maakt en waaraan ook velen overlijden. Gisteravond sprak ik een vriend met een hotel in Noorwegen. Alles is dicht en hij verwacht ook in de zomer geen gasten. 'Een verloren jaar' waren zijn woorden. De horeca zit dicht. Dit had jij toch niet mee moeten maken. Ik ben benieuwd wat je dan had gedaan, hoe je hiermee om was gegaan. Wat voor creatieve ideeën bij je naar boven waren gekomen. Ik weet zeker dat je iets aparts bedacht had. Maar goed dat we je 12 jaar geleden hebben begraven op deze dag want nu begraven is drama want er mag niemand bij zijn. Dan was je helemaal stil je graf in gedragen. Jij had nog meer dan 600 man op je begrafenis. Nu had je alleen je familie erbij mogen hebben. Dat had je vast saai gevonden. En wij vonden het zoveel troost al die mensen die nog een laatste groet aan je kwamen geven. Zielig voor al diegene die hun geliefden begraven en waar niemand bijna bij mag zijn. Met mama alles goed en dat moet zo blijven. Geen corona voor haar en dus bezoeken wij haar momenteel niet. Wat vreselijk saai is maar ze is graag alleen dus dat komt nu goed uit. En we FaceTimen natuurijl want dat kan ze allemaal! Kus van ons, we vergeten je nooooooooooiiiit!