Kaarsje opgestoken

83 jaar, van harte. We hebben er samen op geluncht en natuurlijk even een kaarsje voor je gebrand en je graf bezocht. Dan ben je toch even bij ons qua gevoel maar ondertussen ook zo ver weg. In de Prinsen app, met alle neven en nichten, stuurde ik een foto van Julian bij je graf. Alexandra en Mart kwamen met de allermooiste herinneringen aan je. Van al die plaagacties die je continu op hun losliet toen je nog geen kleinkinderen had. Natuurlijk opsluiten in de koelcel, worchestersaus laten drinken, met de achterkant van een groot mes zogenaamd in hun arm snijden en vertellen dat Sinterklaas in de telefooncel belde en dan vanuit de receptie echt bellen en ze de stuipen op het lijf jagen. Mooie herinneringen, die hebben we allemaal nog. Wat jammer dat we er al 13 jaar geen nieuwe bij hebben mogen maken.

13 Jaar geleden

Vandaag plaatste ik dit bericht op Instragram. Ja ook die social media zaken ken je niet meer. 13 jaar geleden was je nog heel vernieuwend met je blog maar er zijn zoveel meer dingen bij gekomen ondertussen. Zoals Annette vandaag zei, appen met je papa, dat hebben wij nooit gedaan. Je nam je mobiele telefoon sowieso nooit mee. Hadden we vast irritant gevonden. Terwijl ik dit schrijf is het ongeveer de tijd dat je 13 jaar geleden stierf. De dag was intens en dat gevoel kwam vandaag weer helemaal terug. Het slijt ja het verdriet maar zoals mama vandaag zei, hoe langer geleden hoe meer ik hem mis. Ja we vergeten wel eens je moeilijke kanten en ja dan missen we opeens alles. Zo ook vandaag. Kus papa, hoop dat je in de hemel gewoon kan knuffelen met al je broers en zussen. P.S. Tante Ans is 90 geworden, wat zal je jaloers zijn ;-)