Geen leven voor jou in de 1,5 meter maatschappij

Lieve pap, 82 jaar zou je vandaag geworden zijn. Onderdeel van de kwetsbare groep zoals we dat tegenwoordig in corona tijd noemen. Als je geleefd had waren we voor je raam gaan staan om te zingen en hadden cadeautjes voor de deur gelegd. Je had ons vast niet verstaan door het raam heen dus ook de telefoon erbij waarschijnlijk of mama had het vertaald. Geen feestje voor jou met aspergesoep, tong en veel drank. Ik kan mij eigenlijk geen verjaardag van je herinneren waarin je geen feest gaf. Maar nu kan dat niet in deze tijd, hoe was je daarmee omgegaan. Een facetime feestje had de familie vast voor je opgezet. Mama kan niet naar je graf om bloemen te zetten of het schoon te maken. Ik kom zaterdag dat even doen en kijk dan om mij heen naar al mijn ooms en tantes die daar ook liggen en ik zal even bij jullie zijn. Na dat bezoek even bij mama eten brengen en buiten 3 meter bij haar vandaan zitten. Ik kan haar niet eens knuffelen. Het is zo’n rare tijd maar we doen het om te zorgen dat ze veilig blijft ondanks dat ze toch eigenwijs natuurlijk nog sherlock holmes laat komen ;-). Vanochtend vroeg Julian aan mij of ik paaseieren ging verstoppen met Pasen. Veertien jaar is ie en dat blijft blijft zijn herinnering aan opa zijn verjaardagfeesten. Voor nu lieve pap een klein fotofeestje voor jou op deze blog. Van al je neven en nichten die je echt nog steeds niet vergeten zijn. En moet je eens kijken wat een schitterende gezinnen. Pas vanuit boven een beetje op ons en zorg dat we niet te ziek worden. We missen je.