En nu zijn ze er allebei niet meer

We zijn wezen, mijn zus en ik. Mijn kinderen hebben geen opa en oma meer. Mijke en Frederike gelukkig nog wel. Mama is overleden 9 september 2024. Dus dit is zijn eerste sterfdag dat ik haar niet bel. Nu ze er beiden niet meer zijn en we het huis langzaamaan leeg hebben gemaakt is de leegte extra voelbaar. Annette is vandaag nog even in het huis. De plek waar onze beide ouders stierven en wat wij 52 jaar lang ons ouderlijk huis hebben mogen noemen. En alles wat overblijft is liefde, respect, waardering, dankbaarheid en o zoveel mooie herinneringen en anekdotes. Deze zin staat op hun, per 12 april gezamenlijke graf en klopt nog steeds zo goed. We koesteren de herinneringen en delen ze met elkaar. Want we missen ze allebei vreselijk.