donderdag 12 februari 2009

Helaas nog een bericht



Omdat Hans niks was zonder zijn zus Julia en zeker niet zonder haar kon kan deze blog niet zonder dit bericht. Onze Tante Julia, zus Julia, moeder, schone moeder en oma heeft ons helaas ook verlaten. Vlijmen, 6 februari 2009. Ongelooflijk dat we binnen een jaar weer door dezelfde ziekte gepakt zijn. Dezelfde kerk, hetzelfde kerkhof en hetzelfde hotel. Alsof er een generale repetitie aan vooraf ging.
Onze enige troost is (als dat uberhaupt mogelijk is) dat jullie misschien samen zijn maar diegene die dit bepaald heeft zouden wij wil eens een goed gesprek mee willen hebben. Want wij snappen er helemaal niks van.

In haar bidprentje staat: 'Je liefde, je kracht, je warmte en je lach, wat zullen we je missen iedere dag.'
Dat zullen we zeer zeer zeker!

24 opmerkingen:

Anoniem zei

DAG ZEGGEN: "Zeg je tante julia dag van mij als je naar haar begrafenis gaat straks".
Dat zei Tommy vanmorgen
Toen ik voor de laatste keer afscheid nam heb ik dat in stilte gedaan.
Even dag zeggen aan iemand vol leven ,vol iefde ,vol enthousiasme.
Iemand die dwars door je heen keek en je dan open tegemoet trad.
We hebben haar gedag gezegd en voorgoed in ons hart gesloten
"Weer een sterretje zei Julian, Ja zei Tommy naast die vsn Opa, maar deze schijnt wel meer, zal wel zijn omdat deze net aan is Jules zei Tommy!!
Rust zacht

Roland

Anoniem zei

Goh, en dan staat Julia ineens voorop deze blog.. Heb de afgelopen maanden nog regelmatig gelezen maar niets geschreven omdat t anders misschien te veel over Julia zou gaan.. dacht ik.. En nu is t toch nog zover gekomen. GVD!! Het lijkt idd wel een herhaling van bijna een jaar geleden.
Na een volle kerk, mooie woorden van Jules, Lars en Jesudoss, gekir van Juul junior & natte zakdoeken met tranen, staan we met velen rondom Julia buiten in de zon. "mooie bloemen" zou ze zeggen. Condoleren (ook veel handen & kussen) met tante Ans heerlijk in ons midden (hoort er gewoon bij, al hield ze de boel wel een beetje op ;-) nog een wijntje met familie en intiem diner is het nu gewoon leeg.. Domweg saai en leeg! Dan moet dit het gemis zijn van Julia, iedere dag.
Lars is met de kinderen naar de film, omdat ze het zo goed hadden gedaan. Lief, maar met die reden had dat over 20 jaar ook nog wel gekund..
Vanavond gaan we naar de sterren zwaaien en het gebedje van oma leren. Had ze van mij nog jaaaren zelf mogen doen.

Toch eenieder bedankt voor de warmte en belangstelling. Het was een waardig afscheid, maar nog steeds veel te vroeg!!
XX Angele

Anoniem zei

Hallo juuk.
Als je toevallig de andere familie leden al tegen bent gekomen en ze willen kaarten dan zeg maar dat ze wel een beetje aan ons denken want anders sturen wij onze Frits.
Want die kunnen wij missen maar jullie niet.

Anoniem zei

Het was een mooie afscheidsdag. Jules' gebedje waar oma Julia zo mooi in doorklonk (mogen we de tekst op deze site?). Het verhaal van Lars, haar leven in een notendop. Soms huil je niet alleen om je eigen verdriet, maar ook om dat van de ander. Het huilen van oom Hein en het verdriet van tante Ans maakt mij aan het huilen. De kleinkinderen die haar zullen zoeken.
De blik van Giel de Vaan vanuit de zijbeuk doet mij terugdenken aan de tijd dat hij en papa samen in de tuin GeeBee dozen opstookten in een prachtig vuur. Tante Julia en papa die een soort eigen taaltje hadden samen.
Het was een dag met veel warmte en liefde en dat houden we.
A

Anoniem zei

"Liefde is loslaten"

Toen ik woensdagnacht samen met tante Juul op het randje van haar bed zat, zij met haar hoofd op mijn schouder zei ze "Ils, liefde is loslaten, ik kan niet meer".
Op dat moment dacht ik je hebt gelijk en rationeel gezien kon ik het helemaal begrijpen.
Gevoelsmatig is echter een ander verhaal. En van loslaten is op dit moment helemaal nog geen sprake.
Hoe mooi en goed het afscheid ook was, het klopt gewoon niet.
Het zal nog wel even duren voordat ik het los kan laten.
Ilse

Anoniem zei

Ik reed gisteren langs een rouwstoet....heb even een potje zitten janken!!! Het is niet eerlijk, zo jong nog! Had nog zo van de kleinkinderen moeten genieten...
Ik vervloek ook iedere oud uitziende vrouw achter een rollator....en denk, zij wel....
Het is niet eerlijk.....
Bij deze nog eenmaal het gebed:
Dank U lieve Heertje
Dank U lieve Vrouwtje
Alle engeltjes zijn zoet,
die Jules, Julie, Floortje, Frederique en Oma nog lang bewaren moet,
voor water en voor vuur,
krank in het uur.
Haastige en onvoorzienige dood, amen.
Gaan we nu lekker slapen,
in gods Heren name, amen.
Heilige Petrus en Paulus van Rome,
geen vreselijke dromen hoeft te dromen,
vlug mag gaan slapen,
niks mag gebeuren
en Oma mag worden.
In de naam van de vader, de zoon en de heilige geest, amen

Liefs,Alrike

Anoniem zei

Wat was ze leuk,ze was de zus van opa,toen ik haar een paar weken gelden op zaterdag in het ziekenhuis zag schrok ik wel,ik was altijd blij als ik haar bezig zag met alle kinderen.
Toen was ze opeens zo klein en breekbaar, toen ik met papa en toomy en jules beneden zat te wachten en we met Lars spraken werd ik wel heel verdrietig.
Waarom ging het nu ook met haar niet goed
Nu weet ik dat ze weg is ,kleine Tante Julia met een glimlach en een gouden hart,het Prinsen weekend zal nooit meer hetzelfde zijn.
David

Anoniem zei

Wat was ze leuk,ze was de zus van opa,toen ik haar een paar weken gelden op zaterdag in het ziekenhuis zag schrok ik wel,ik was altijd blij als ik haar bezig zag met alle kinderen.
Toen was ze opeens zo klein en breekbaar, toen ik met papa en toomy en jules beneden zat te wachten en we met Lars spraken werd ik wel heel verdrietig.
Waarom ging het nu ook met haar niet goed
Nu weet ik dat ze weg is ,kleine Tante Julia met een glimlach en een gouden hart,het Prinsen weekend zal nooit meer hetzelfde zijn.
David

Anoniem zei

Vrijdag na de begrafenis ben ik met mama en de kinderen vertrokken naar Gran Canaria. Onze ogen nog dik van verdriet. Daar scheen de zon en haalde mama en ik verhalen op van pap en t. Julia.

Ongelooflijk dat Bouk en Lars en alle aanhang nu ook kennis maken met het verdriet van de leegte. De oneerlijkheid van alle oudere mensen en volledige gezinnen met opa's en oma's die je zelfs op Gran Canaria achtervolgen. Gelukkig hebben mijn jongens nog ongelooflijk genoten van hun oma, dan hebben we in elk geval nog een deeltje.

En ja zoals David zegt, Prinsendag zal nooit meer hetzelfde zijn. Voor mij zullen zelfs de bezoeken aan Vlijmen onvolledig voelen. Nu wordt het een rondje kerkhof eerst langs T. Julia, dan papa en dan Oom Frans.

Laat de zomer maar gauw komen dan is er toch nog een zonnestraaltje.
B.

Anoniem zei

Vorig jaar rond deze tijd ontstond het idee om een golftoernooi te organiseren. Tante Julia was de drijvende kracht. Een aantal keer per dag was er overleg met papa, daar genoten ze beiden van, dan konden ze op de hun zo eigen manier kibbelen. Ik zie ze nog zitten aan de rand van het bed.
Alle genodigden werden uitgebreid besproken, zo zorgde ze voor humor en gezelligheid (naast alle andere verzorgende hand- en spandiensten die ze op zich nam).
A

Anoniem zei

Gisteravond wilgen geknipt in de tuin. Even hoofd leeg maken. En toch op een of andere manier is er een beetje rust. In mijn hoofd praten we nog. Maar het is een kleine traan, geen grote uithalen met een tranendal. Misschien geeft T. Julia wel rust.
B.

Anoniem zei

Een jaar geleden was het speciale toernooi Eikels en Duifjes. Geheel opgezet voor Hans door Julia. Als ze er nog was geweest had ze daar vandaag vast heel erg aan gedacht.

Die dag was voor mij heel bijzonder. Nooit zal ik vergeten hoe mijn vader naar mij keek toen we in de auto stapte op weg terug naar huis. B. je hebt het exact zo gezegd als ik zou zeggen. Wat vond ik dat bijzonder. Zijn hand even door mijn haar, tranen over zijn wangen. Dat je nog maar zo kort had toen had ik niet verwacht.
Vandaag op weg geweest om Leilinden te zoeken voor de voortuin. Had ik je wel even over willen bellen maar je neemt niet op.
B.

Anoniem zei

Deze site is een soort bedevaartplek, een betere plek dan het kerkhof, veel gezelliger en met leuke foto's.
Nu het alweer bijna een jaar geleden is (niet te geloven), lees ik de oude reacties nog eens door. Die van Lars ontroeren extra en die van tante Julia missen we de laatste tijd.

Er schoot me nog een herinnering te binnen. Papa verzorgde vaak onze tuin, wij te drukke yups hadden daar geen tijd voor. Hij kweekte zelf de bloemen, daarvoor had hij een kasje gebouwd van oude kozijnen. Niet duur, maar enorm krakkemikkig. Na een jaar dat onding op het terras te hebben geduld was mama het beu en verhuisde het kasje naar het dak van de overkapping. Het water geven werd een hele onderneming.
Met Jan de overbuurman die een echte kwekerij had werd regelmatig kennis uitgewisseld. Zo kregen wij prachtige afrikaantjes, silvia's etc.
Een keer had ik ze zelf in de grond gezet, maar niet naar zijn zin. Ze werden allemaal weer uitgegraven en hij zetten twee stokjes neer met een draadje ertussen, waardoor die toch al tuttige plantjes ook nog eens tuttig op een kaarsrecht rijtje kwamen staan. Wij klaagden niet en lachten om deze heerlijke typisch papatuin.
A

Anoniem zei

Nog een paar dagen vorig jaar en toen was je dood. Ik kan het soms nog steeds niet bevatten, dat ene moment waarop je je laatste adem uitblies en alles wat er dan over je heenkomt.

'Ik wil dat mensen mij blijven herinneren'zei je. Gelukkig ben je nog steeds meer dan alleen je graf. Maar zoals A. al eerder zei het lijkt wel of je wat verder van ons afdrijft. Je moet het gevoel van de hand door je haar echt oproepen want wat lijkt dat al lang geleden.

Nu het mooi weer wordt en ik dagelijk in de tuin werk mis ik je het aller allermeest. Ik kijk naar de lavendel die we samen knipte, naar al die rotwilgen waarvan we de takken versjouwde en naar de heesters die je gepland hebt. Bij elke knip, bij elke sjouw denk ik aan je. Gisteren 3 leilinden voor het huis gepland en dat 'rotgrint' zoals je het noemde weggehaald. Terug naar een voortuintje. Je had erbij moeten zijn toen ze de bomen op 1 rij probeerde te zetten. En ik maar zeuren over centimeters. Maar ach het moet precies he. Dat heb ik dan toch mooi van je meegekregen.

En terwijl ik dit opschrijf denk ik aan T. Julia. Als ik verdrietig zo'n tekst op je blog zette kon ik er donder op zeggen dat ze me binnen 2 dagen belde. Haar: 'ik mis hem ook zo Babs, ik ben ook boos'en andere teksten mis ik als gevoel dat we hem niet zouden vergeten.

Ik mis jullie allebei!
B.

Anoniem zei

Ik mis je!!!!!

Anoniem zei

Lieve tante Julia,

Jarig vandaag, rare dag. Ik denk de hele dag aan je!
Wie had vorig jaar om deze tijd kunnen bedenken dat je er nu niet meer zou zijn. Ongeloofelijk.
We missen je..

Liefs
Frans, Ilse Noor en Sam

Anoniem zei

Mis je telefoontjes. Jullie zijn beiden zo stil. Hopelijk is er veel geluid tussen jullie wat wij niet horen. Da's mijn enige troost voor deze stilte.
B.

Anoniem zei

Vandaag weer een dag met een raar gevoel
Oom Hein en Patty tijdelijk weg
voor 9 weken naar frankrijk.
Nu zitten tanta Ans en ik zondags met ons tweetjes
en dat is net te weinig om te rikken.
Begrijpen jullie hoe erg ik die andere oom en tante mis niet alleen voor het kaarten maar ook om te buurten.
hopelijk komt alles weer goed.
lodewijk prinsen

Anoniem zei

Ga je jezelf nu al lodewijk noemen? Gaat niet goed met je hoor. Die medicijnen doen het slecht. Je mag altijd bij mij komen buurten, dat weet je he! Kus B

Anoniem zei

Lieve T. Julia,
Een kleinzoon erbij wat had je dat mooi gevonden. En wat geweldig voor Lars om naast alle meiden er een zoon bij te hebben.
Klote dat je er niet meer bij kon zijn! Kus B.

Anoniem zei

En onze Xavier Lodewijk Boudewijn begint ook steeds meer op zijn vader te lijken. We missen oma ook steeds meer.. zeker in deze eerste weken van een nieuw leven. Ze zou elke dag even komen kijken en hem "doodkussen jou". En gelijk een koosnaampje verzinnen! Mun hondje?? En ze zou alle lakentjes en luiers weer opstijven en de stapels netjes in de kast leggen met witte lintjes erom. En een mand maken met 10 kadootjes. En oude foto's van de jongens erbij halen en vertellen.. En het wiegje opnieuw opdekken want hoe wij dat doen.. En trots achter de kinderwagen door heel Vlijmen gaan wandelen en hopen dat ze heel veel mensen zou tegenkomen om Xavier te showen. Ze had zeker gezegd dat ie net zo lief is als z'n vader, "ook zo'n makkelijk kind". Ik heb haar wel eens gevraagd wanneer t dan mis is gegaan ;-) en dan moesten we lachen!Zo ontzettend jammer dat ie oma Julia alleen van foto's en verhalen zal kennen. Maar misschien nog erger dat Julia zo graag bij ons was gebleven om gewoon een lieve oma voor de kleinkinderen te zijn! Mis je!
Kus, Angele

Anoniem zei

Ze was wel een superoma geweest en zo lekker netjes. Ik kan me voorstellen dat je dat mist, vooral nu. Zo'n nieuw leven, elke dag wordt zo intens beleefd, het is leuk als er iemand dichtbij dat met je meebeleeft. Vooral als het iemand is met zulke grootmoedergevoelens. Ik wou dat ik het kon veranderen.
A

Anoniem zei

Ik denk vandaag intens aan je. Want vandaag is Angel jarig en het is weer zo'n moment van gemis. Ik heb je kleinzoon nog niet eens bekeken, schandalig zou je zeggen en je hebt gelijk. Heb wel onwijs gaaf kado voor hem. Had je vast mooi gevonden. Moet ook weer eens rondje t Julia, papa en oom Frans maken dus ik kom binnenkort even langs. B.

Anoniem zei

Ik denk zo vaak als ik een bericht op de weblog plaats aan wat je reactie zou zijn geweest. Meestal belde je wel even als ik wat geplaatst had. Dat mis ik nog steeds. B.