woensdag 18 maart 2009

Een jaar voorbij


Vandaag een jaar geleden was je laatste dag. Rond deze tijd in de ochtend hadden we daar nog geen idee van. Je laatste lach, je laatste woorden, voor de laatste keer je handen door ons haar, een kus op onze wangen en zelfs je laatste vloek. Het blijft ongelooflijk dat je er niet meer bent. Er is zoveel gebeurd in een jaar. We hebben onze eerste verjaardagen zonder je gevierd, onze eerste kerst, eerste vakantie, eerste kredietcrisis. Allemaal zonder jou. En nu zijn we dan op het punt gekomen dat het jaar rond is. De zon komt weer vroeger op en gaat later onder. Het gras wordt groener en de kleuren komen in het landschap terug. De tijd breekt weer aan waar je zo gek op was en die je vorig jaar niet meer hebt meegemaakt. Je verjaardag staat weer voor de deur.

Een jaar is voorbij. We horen allemaal op onze eigen manier je stem in onze oren. Je adviezen, je commentaar, je lach. We doen er mee wat ons goeddunkt. Laten een traan zo af en toe nog en kijken naar je foto. We praten over opa die op een ster zit. Onze kinderen kaarten en we lachen om hun fanatisme en verwijzen het terug naar hun opa. We praten bij je graf en verwerken ons gemis.
'Ik wil niet een van de vele doden zijn die zijn graf in gedragen wordt en vergeten wordt' schreef je in je afscheidsbrief. Je bent niet vergeten, geloof me. Je naam wordt regelmatig genoemd, onze gedachten zijn dagelijks bij je. En alles wat dan overblijft is liefde en dankbaarheid en o zoveel mooie herinneringen en anekdotes.

We missen je nog steeds elke dag. Dag Hans, dag papa, dag opa, Zweef niet te ver weg, zodat we je af en toe nog heel even horen en voelen.

25 opmerkingen:

Anoniem zei

VERDER;

Verder in de tijd ,een jaar nu pas
Het lijkt wel gisteren dat hij ging.
Indrukken zijn zo sterk dat de tijd ze maar geleidelijk minder maakt.
Gelukkig maar ,hij blijft een gids, een weg naar voren,een baken in het denken,een voorbeeld voor anderen
Een mooi mens dat een nieuwe dimensie heeft gekregen.
Een jaar nu pas maar pas nu ook voor altijd.

Roland

Anoniem zei

1 jaar voorbij, de tijd vliegt maar staat vandaag weer even stil.
Ga zo naar zwangerschapsyoga, net als vorig jaar die avond.. Toen had ik na de les 6 oproepen gemist en ik dacht gelijk "nu is t zover, ome Hans is overleden" De gemiste oproepen waren van Julia, ik belde haar gelijk terug en ja hoor. Verdomme! "ik ga koffie zetten" zei ze. "Sterkte!" zei ik "en als ik iets voor je kan doen.." Moeilijk te bevatten dat we van beiden nu niets meer horen en niets aan de K-ziekte konden doen. En in juni komt er weer een nieuw leven, het jaar herhaalt zich en alles is nog dichterbij nu..
Sterkte allemaal!!
xxx Angele

Anoniem zei

Dat was het dan. 1 jaar voorbij. Ik heb buiten gezeten, onder je kerstboom, kijkend naar de rode zonsondergang. Om 19.50 uur werd het rood overspoeld door grijze wolken. Wat een mooie vertaling van het gevoel van 1 jaar geleden.

Ik heb gebeden, geluisterd en gehoopt dat je even langskwam. Even naast me op het bankje kwam zitten waarover je 2 jaar geleden nog zei dat ik te dik was omdat we er niet samen oppaste. Dat de hemel even openging en je 1 minuut bij me was. Ik hoorde je stem wel in mijn hoofd maar met mijn eigen geluid. Ik wilde even jou. Even nog zeggen hoeveel ik van je hou, wat ik zo aan je mis, waar ik je zo dankbaar voor ben. Ik weet, het is allemaal al wel gezegd vorig jaar maar ik ben wat vergeten. Ik had het namelijk 100 keer willen zeggen.

Maar de hemel ging niet open. Het voelde als een afsluiting. Nee hij komt echt niet meer terug. Dit meisje is haar pappa kwijt. En voelt zich na 1 jaar nog steeds verloren.
B.

Anoniem zei

Zelf heb ik niet zoveel videobeelden van papa. Als de kinderen klein zijn, ben je hen aan het filmen, stom achteraf.
Ben wel op zoek geweest vorig jaar, hoor zijn stem er wel op maar zie hem te weinig. Bee, ik wil graag bij jou komen kijken. Nog even onze gezonde papa terugzien. Driedimensionaal zou nog beter zijn.
A

Anoniem zei

Oom Hans
Precies een jaar na je overlijden ben ik op 18 maart 2010 lid geworden van de D.A.S
Ze vroegen me gelijk of ik ook zo kon kweken net als jij.
Mijn antwoord was ja maar in beperkte mate.
We hebben je nog even met ons allen herdacht en over je gesproken.
Ik hoop dat ik je denkwijze en invloed die je bij de soos hebt gehad kan volgen en kan voelen in de omgang met de mensen.
ome we houden het levendig.
je neef loek

Anoniem zei

Wat denken jullie ?
Loek wordt ook oud een jaar na 2008 is bij de meeste van ons 2009.
Na het innemen van mijn medicijnen
zag ik het ook dat er 2010 staat maar de meeste weten wat ik bedoel.
loek

Anoniem zei

Het is stil na een jaar. Zelfs op deze weblog. Loek zit al in 2010 en aan de medicijnen, wij aan de drank van de crisis en T. Julia belt niet meer. En het is klote weer. Je zou waarschijnlijk dit weekend wel even langskomen omdat het slecht weer is. Ha dan was je toch wel heel verbaasd geweest over mijn enorm gesnoeide tuin. Ja ik kan het nu alleen maar je bent altijd bij me.

Gelukkig stond dit weekend naast 3 opa's ook 1 oma op het voetbalveld en Tommy maar kijken of zijn oma wel goed keek. Gelukkig hebben ze nog 1 oma!
B.

Anoniem zei

Heb vandaag een bijzondere dag gehad. Samen met tommy heb ik 50 lavendel planten gepland in ons nieuwe voortuintje. Ik heb hem geleerd hoe hij eerst de planten neer moet zetten, dan los maken uit het bakje, in het water hangen en planten. Hij vond het gezellig. Lekker samen kletsen mam. Vervolgens heb ik de oude lavendelbossen gesnoeid. Ik dacht terug aan 2 jaar geleden toen je vanuit een stoel aanwijzingen gaf hoe ik dat moest doen. Wat hebben we toen toch gelachen. En de buurman ook om al je opmerkingen. Ik heb je vandaag gemist maar om je gelachen en genoten van de herinnering. Weer een stapje verder. B.

jeannette zei

morgen weer zo'n bijzonder dag die voorbij gaat zonder oom Hans..
het blijft een vreemd leeg gevoel ook op afstand
liefs Jeannette

Anoniem zei

Je bent jarig! Of je dat zo moet noemen als je er niet meer bent weet ik niet. Het voelt niet als jarig. Wel fijn om niet in de file naar Vlijmen te moeten en ons hoofd te breken over je kado.

Klote dat je niet weer beschilderde (echte) eieren met teksten erop kunt verstoppen. Jammer dat onze kinderen niet weer iets aparts in elkaar kunnen knutselen om te geven. Jammer dat je niet nog 1 keer hier jarig bent en we kunnen genieten van je gastvrijheid met zo'n vettige buffet.

Het is nu al je tweede verjaardag daarboven, terwijl het meer als de eerste voelt eerlijk gezegd. Vorig jaar was je verjaardag nog zo in de rouwtijd. Ik hoop dat je je tweede verjaardag viert met veel mensen om je heen (natuurlijk t. Julia en o. Frans), dat je lekker gekookt hebt en net zo geniet als van je 68ste verjaardag hier op aarde.

Wij gaan vanavond de verjaardag van Anna vieren onze oppas. Ze wordt al 18 jaar en feliciteert mij ook met jou want ook zij is je niet vergeten! We zullen daar een glas op je heffen pap.
Kus B.

Anoniem zei

Op de verjaardagskalender bij mijn moeder op het toilet staat ergen begin April "kado voor Hans kopen" in het voor ons zo bekende en mooi handschrift.
Met een glimlach lees ik elke keer die tekst en vergeet ik ook nooit meer de datum van je verjaardag.
Ome Hans, in gedachten feliciteren wij je. Maak er iets moois van vandaag daarboven, wij missen je!

Liefs Ilse

Anoniem zei

Wat was ons paasweekend vorig jaar toch heel anders. Ik kan me niks meer herinneren van die dagen na je uitvaart. Eieren verstoppen, compleet langs me heen gegaan. Zal wel door het gordijn van tranen zijn gekomen.

Nu was het paasweekend geweldig. Lekker in de zon in de tuin. Wat hebben we veel aan je gedacht! En natuurlijk weer herinneringen opgehaald. Mis je.
B.

Anoniem zei

Je hebt in het blad Linda zo'n rubriek STOM.
Weet je wat STOM is;
Eerst langs papa zijn graf, dan t. Julia en dan o. Frans.
In een kerk zitten waar de pastoor onverstaanbaar is en 10 minuten aan weightlifting doet met een te groot boek.
Naar een verjaardag gaan van mijn nichtje zonder dat haar opa daar is.
In je ouderlijk huis komen en altijd die leegte voelen.
Alles weer groen zien worden zonder diegene die daar altijd zo van genoot.
Elke keer weer moeten janken als je aan hem denkt.
En zoals Floortje het in de kerk achter mij met haar tranen het zo mooi verwoorde:
Ik vind het stom dat oma er niet meer is.

Doodgaan lijkt me stom.
B.

Anoniem zei

Och wat is het toch stil bij je. Gelukkig heb ik hier je kleinkinderen bij elkaar. En die vier hadden het zeker nog over je tijdens het eten. Ze hadden het over de bijnamen die je hen gaf. Hoe noemde hij mij, hoe noemde hij mij, riep Julian, nadat we het over Wolkje hadden gehad. Dat wisten Mijke en Tommy even niet. Ik nog wel. Hij noemde je een Kai (eigenlijk weet ik zelf niet eens hoe je dat schrijft).

Ik ben een Kai ik ben een Kai, riep Julian trots.
B.

Anoniem zei

Zit achter mijn bureau, even nog werken. En dan opeens kijk ik naar je foto met David. En dan opeens grijpt me je afwezigheid zo aan. Wil je bellen of even zien.
Pap ik mis je nog steeds zo.
B.

Anoniem zei

Een secretaresse legt wat spullen op mijn bureau in een eigen A4 enveloppe. Die spullen hadden ook best zonder die enveloppe daar kunnen worden neergelegd, is mijn eerste gedachte.
Zo blijft je opvoeding je eeuwig achtervolgen. Papa die enveloppen die hij van de bank ontving hergebruikte. Weet je wel hoe duur die enveloppen zijn, hoor ik hem zeggen.
A

Anoniem zei

Het verdriet van je missen gaat maar niet weg. Okay het wordt wat minder maar bij zoveel dingen mis ik je. Het ergste vind ik dat ik het gevoel van je handen begin te vergeten. Hoe voelde je ook alweer.

Vandaag wilde Tommy een hamster, een kanarie en een papagaai. Als opa er nog was kocht ie alles voor je zei ik. Helaas zit ik nu zelf opeens weer met een parkiet thuis. Net zo maf als mijn vader. Ooit gaf hij mij 15 parkieten, wat heb ik daar van genoten.
B.

Anoniem zei

Vaak denk ik terug aan A. haar speech tijdens de uitvaart. Papa faciliteerde zei ze. Hoe meer ik aan hem terug denk en aan onze jeugd hoe meer ik zie dat mama en hij inderdaad ons opgroeien faciliteerde. Hoe mooi eigenlijk als je dat je eigen kinderen ook kan geven. B.

Anoniem zei

Lieve pap,
Vandaag gebeld door Louis over een toernooi van het Prinsenleven. Voorheen de club door jou opgericht als de 12 apostelen. De nieuwe naam is een eerbetoon aan je vader, schreef Louis me. Tranen in mijn ogen bij het lezen van dat bericht. Komende week komen ze richting Purmerend en eten ze misschien in het door jouw genoemde restaurant De Waegh in Monnickendam. Het restaurant waar wij met z'n elven het laatste compleet hebben gegeten op 19 januari 2008.

Als ze dat doen, ga ik even kijken naar jouw oude vrienden. Hoe vitaal ze nog door het leven gaan, genieten van al het goede en hoe ze herinneringen ophalen over jou en hoe ze nog aan je denken. Wat zou je dat bijzonder hebben gevonden. Vereerd had je je gevoeld.

Zie je pa, je bent niet je graf in gedragen en vergeten. We denken nog zoveel aan je.
B.

Anoniem zei

Je bent niet meer in het heden, maakt geen deel uit van de aardse gebeurtenissen. Toch ben je dichter bij me dan ooit. We zijn met elkaar verbonden.
Ik bedenk hoe jij de dingen ervaarde tijdens je leven. Hoe je je verantwoordelijkheid nam en je beslissingen.
Als ik tijdens een drukke dag even op de WC zit, overleg ik met je. Jouw wijsheid is dicht bij me.
Liefs,
A

Anoniem zei

Als ik zo weer eens de site teruglees, bedenk ik me hoe dom we waren dat we niet eerder zagen dat er iets echt mis met je was.
Ga maar eens gezond eten en drinken was mijn stelling.

Onze poes Pippie is overleden, hij en ik waren bijna 16 jaar samen. "Doe die vieze stinkkatten toch weg", zei je vaak.
Pippie is gecremeerd en staat nu op de piano. Je zou je rotlachen als je wist wat dat gekost heeft.
A

Anoniem zei

Ik denk dat hij zich al rotlachte om het feit dat je hem op de piano hebt gezet. Strooi dat ding toch in je tuin. Haha zus hij zou inderdaad gelachen hebben!
B.

Anoniem zei

Morgen krijg ik mijn rapport zei Julian. Dan kan ik hem aan oma laten zien en krijg ik centjes. Zijn eerste rapport en hij weet al hoe het werkt. Ik kan hem ook aan opa Arie en Henny laten zien en tante Annette en Oom Maarten.
Maar ik kan hem niet meer aan opa laten zien he mama. Nee dat kan niet meer Julian.

Waarom komt opa niet net zo terug als Jezus. God heeft toch ook zijn ziel teruggegeven waarom doet hij dat niet bij opa.

Jemig Julian, vraag dat maar aan Henny. Ik vind het ook belachelijk van God.
B.

Anoniem zei

A. ik zie net de tijd van je mail gisteren staan. Misschien hebben we gisteravond allebei nog even zitten janken om zijn gemis. Dan was hij vast toch even weer bij ons..
B.

Anoniem zei

Jongens opvoeden Lak, daar had je moeder mooie verhalen over kunnen vertellen.
A