maandag 22 juni 2009

Het Prinsenleven


Het voelde zo stil om je heen een tijdje. Ik was bang dat mensen je aan het vergeten waren en wist dat je dat zeker niet wilde. Tot ik 2 weken geleden een telefoontje kreeg van Louis van Boekel. Ze kwamen eten in Monnickendam en wilde naar het restaurant waarover je had gesproken. En ik mocht mee.

En zo zat ik daar afgelopen woensdag met 14 65 plussers op een gezellig diner in De Waegh. Je wilde niet je graf in gedragen worden en vergeten. Nou pap, dat is niet gebeurd. Je oude golfploeg is naar je genoemd, Het Prinsenleven. Er is zelfs een logo voor je gemaakt. En als je golfvrienden de baan opgaan staat het logo op al hun kleding. Alle herinneringen komen weer boven en deze vrienden leven nog met je en denken nog aan je. En weer realiseer je je als dochter dan wat een bijzondere man je was voor zoveel mensen. We missen je!

45 opmerkingen:

Anoniem zei

Dat kan natuurlijk niet dat het nu op 0 reactie staat. Als T. Julia er was geweest stond er vast al wat.

Had wel wat advies kunnen gebruiken pa, mis je. B.

Anoniem zei

Nee Babs, zo 1 reactie is ook nix! Ik ken de vriendengroep niet maar t zal ongetwijfeld een fijne avond zijn geweest! Bij het Prinsenleven kan ik me iets meer voorstellen. We zeggen tegen Frederique wel eens dat ze een echte Prinsen is! Xavier is te jong dus moeten we nog even bekijken maar ik denk dat ie erg op zijn vader lijkt dus dan zit t zeker goed met het Prinsenleven! Ik vraag me af hoe je vader Xavier had genoemd?
xx Angele

Anoniem zei

Ha ha ja ik denk dat hij Xavier een moeilijke naam had gevonden dus zeker wat anders had verzonnen, al was het maar om te onthouden. Maar geen idee welke naam. MIsschien goed voor een prijsvraag, dan houden we het levend hier.
B.

Anoniem zei

Twee weken weggeweest en geen enkele reactie erbij pap. Tis triest maar zo gaat het leven zou je gezegd hebben. Maar we denken nog steeds aan je en hebben ook deze vakantie weer mooie herinneringen opgehaald. Over je reactie op de espressoprijzen in Lucca, over het diepzee duiken, over onze vakanties en het navigeren tijdens de reis en over je kookkunsten. Je bent er nog steeds in onze gedachten, geen seconden minder. Kus B.

Anoniem zei

Oom Hein zien is met vlagen ook even papa zien (maar wel een charmantere uitvoering zegt oom Hein erbij).
We kijken oude foto's, oom Hein op jonge leeftijd al in de prachtigste auto naar Frankrijk. Papa met grote oren en bril, slanke lijn. Vorige keer vertelde oom Hein dat je vroeger zo verlegen was, dat wist ik helemaal niet.
A

Anoniem zei

Weinig reacties wil niet zeggen dat we je vergeten zijn hoor!! Regelmatig kijk ik nog op het blog, maar weet niet altijd iets te schrijven.
Vandaag is het 6 jaar geleden dat onze Pa gestorven is. Wat gaat de tijd toch snel. Hij hield toch zo van de zomer met z'n bruine lichaam in de zon, pure olie opsmerend in Zoutelande. ( nooit verbrand)
Weet nog dat we met z'n alle naar Vlissingen hebben gelopen over het strand. Ome Hans was de voorganger, we moesten hem volgen. Genoten heb ik toen al vond ik het wel ver.
Kus Ilse

Anoniem zei

6 jaar alweer. Ongelooflijk. Ome Frans, ik vergeet hem nooit. En de bokser. Hij zou mijn zoons leren voetballen maar ik zou meiden krijgen ha ha.

Vorige week iemand in ons dorp van mijn leeftijd (jonger ben ik bang) had net zijn vader verloren en de dag na de uitvaart overleed onverwacht haar vader. Wat een verdriet maar wat is het na 1,5 jaar alweer moeilijk om dat intense verdriet nog te voelen. Tijd maakt de randjes wat softer maar het gemis blijft enorm.
B.

Anoniem zei

Ik heb tante Julia haar kleinzoon gezien. Als papa er nog was geweest weet ik zeker dat ze had gezegd dat haar zoon mooiere jongens babies kon maken dan zijn dochters. En dan had ze gelijk gehad. Wat een mooi menneke die Xavier. Was gelijk verliefd terwijl ik dat bij zijn vader niet zo heb ;-)en hij daar blijkbaar op lijkt.

Of hij dan ook later net zo knap wordt als zijn achterneven Tommy en Julian moeten we nog zien natuurlijk. Wat jammer dat Julia en Hans dat allebei niet meer mee kunnen maken.

Het weekend even weer allebei bezocht op die droge begraafplaats. Het blijft me intens verdrietig en boos maken dat ze alleen nog zwarte blokkendozen zijn!

Jongens logeren onverwacht bij oma. Zoeken dingen van opa. Vinden zijn zakdoeken. Dat die dingen opeens zo'n waarde hebben. Ze zijn in elk geval goed voor de traantjes die af en toe nog gelaten worden omdat hij er niet meer is.
B.

Anoniem zei

Vandaag Tommy's kinderfeestje. Mijke en Frederike komen ook. We gaan met de grote kinderen schermen. Ze vinden het allemaal doodseng geloof ik. De eerste keer dat we niet een speurtocht door het dorp doen maar iemand anders inzetten om de kids te vermaken.

Op dit soort dagen denk ik terug aan mijn eigen kinderfeestjes. Als mijn vader iets geweldig kon was het je kinderfeestje organiseren. Vust lopen, kussen gevechten, taart bakken, tafeltennis, inpakken in wc papier. Allemaal achterin de hoteltuin.

Weer een mooie herinnering, mijn vaders kinderpartijtjes. Ze zijn niet te evenaren. Had graag nog gebruik gemaakt van zijn maffe ideeen. Mis je pap.
B.

Anoniem zei

Babsje, as vrijdag kom ik met 5 man sterk uit Maliskamp naar je toe. Je moet dan wel zorgen voor verse paling en haring want daar houden de mensen van onder de riool erg van. Vwb het maken van mooie mennekes en metjes moet ik je vader nageven dat ik daar erg goed in ben hoe ze opdrogen heb ik geen idee van! Ons mam mis ik erg en het meest baal ik van dat ze onze Xavier niet gezien heeft en dat ze onze Fred niet voor het eerst heeft zien lopen en dat ze ( nog veel meer dingen ) niet heeft meegemaakt. Het gemis is erg nog elke dag maar helaas nemen gedane zaken geen keer. Ik verheug me op de 3 dagen in Volendam en omgeving en we kunnen alleen maar hopen dat je net zo een goede gatvrouw bent als je vader was.

Groet uit de maliskamp.

Anoniem zei

ik mis een s

Anoniem zei

Ik mis een s? Waar in welke zin? Of wilde diegene nog wat meer schrijven?
Je weet neef, er is niemand een betere gastheer dan mijn vader maar ik zal zeker een lekker visje voor je halen. Ik stel voor dat je toch tot en met zaterdag blijft want dan hebben we Aalrokerij in het dorp. Dat vond mijn vader helemaal geweldig!
B.

Anoniem zei

O ja een gatvrouw ipv een gastvrouw. Ach dat eerste was gezien mijn vroegere bijnaam, gegeven door mijn vader, van toepassing. Maar sinds ik 10 km hardloop gaat ie niet meer op!
B.

Anoniem zei

Zaterdag met kinderen naar de surfreunie aan het blauwe meer geweest. Leuk om herinneringen op te halen. Even naar mama geweest. Toen we daar wegreden zei Tommy, ik mis oma nu al. Even langs alle graven. Tommy moest huilen toen we wegliepen, dat blijf ik zo moeilijk vinden. Ik mis opa nog veel erger, zei hij. Ik mis tante Julia zei Julian. En daar moest ik wel even om lachen.
B.

Anoniem zei

"Dat ligt op prive", zei hij.
Vroeger was er "de zaak" en "prive". Nadat hij uit de zaak was gebruikte hij nog steeds de term "prive" i.p.v. "thuis". Wij waren daar aan gewend, maar Maarten moest daar vaak om lachen.
"Dat ligt thuis" = "Dat ligt op prive".
A

Anoniem zei

Vandaag las ik de ware tekst:
'Mijn familie is mijn grootste kracht en mijn grootste zwakheid.'

Anoniem zei

De tweede herfst zonder je. Verse walnoten daar kun je me 's nachts voor wakker maken. In deze periode bleven we na het eten extra lang aan tafel zitten om noten te eten. Velletjes eraf, dus dat duurde even, waardoor we tijd hadden om te keuvelen. Nu brengt mama ons grote noten van Jan en zit ik met de kinderen, die ze ook heerlijk vinden, nog lang aan tafel en we keuvelen. En ik denk terug aan je.
Liefs,
A

Anoniem zei

Mam doe mij ook een portie walnoten!

Vanochtend 07.00 uur huilend in bad. Ik heb griep en niet zo'n beetje ook. Overal pijn in mijn lijf. Mijn benen, heupen, nek, hoofd. Ik wist niet waar ik het moest zoeken dus besloot ik een warm bad te nemen. Ik dacht na over de discussies die ik met je had over je pijnstillers. Ik mocht je er niet meer geven van de huisarts ivm mogelijke aanvallen. Dan smeekte je mij 's nachts om nog een pijnstiller en maar 2x heb ik toegegeven omdat je zo boos werd en zo lag te kronkelen van de pijn.

Maar achteraf denk ik, waarom heb ik je die andere keren pijn laten lijden. Je ging toch dood dus ik had je er best nog wat kunnen geven. Misschien niet want zo'n aanval is je bespaard gebleven. Ik weet het niet. Ik vind dat je zo goed omgegaan bent met de pijn. Vraag me ook af hoe groot de pijn was. Van tante Julia kon je het van haar gezicht aflezen dat ze zoveel pijn had. Bij jou zie ik dat alleen de laatste week. Je was zo'n bikkel eigenlijk.

In bad hoorde ik je zeggen, doorbijten B. Dus nam ik nog maar een pijnstillertje en besluit in bed te blijven, het gaat echt niet. Sorry pap.
B.

Anoniem zei

Vandaag was ik wat aan het opruimen in de kasten bij mama en vond twee grote foto's van je kunstknie. Heb er lang naar zitten kijken. Het is een groot raadsel. Waarom had je de laatste weken zo'n pijn in dat been? De dokter zei dat de kanker waarschijnlijk naar dat been was uitgezaaid. En waarom al dat vocht in die benen nog voordat we wistten dat je longkanker had? Die nieuwe knie heeft niet fijn gewerkt. Zouden er cellen kunnen zijn ontstaan daar? Kanker is immers een fout in de celdeling. Die knie is straks het enige dat nog in die kist ligt. Je had van de dokter een voorbeeld mee naar huis genomen. Twee loeizware metalen delen.
Nare kunstknie.
A

Anoniem zei

Schattig toch..

Sophie was vrijdag in Vlijmen. Ze moest naar de Caesar therapie. Op weg naar huis heeft bij de bloemist roosjes gekocht en is naar de begraafplaats gegaan. Heeft toen een roos bij oom Hans neergelegd en eentje bij oom Frans. 'Mam, ik kon tante Juul niet vinden'.

Schattig toch...

AM

Anoniem zei

Hoera mama jarig. 2e keer zonder jou maar ze wordt wel lekker verwent in Uitdam. Je mist de wildzwijnragout vanavond!
B.

Anoniem zei

Als ik op sommige plekken ben dan denk ik altijd aan je. Als ik buiten loop onder de sterrenhemel zeg ik hallo tegen je.
Maar ook als ik van Vlijmen naar Rosmalen rij over de telkens veranderende A2, dan zeg ik: kijk eens papa wat het veranderd is. Je zou er enthousiast over zijn. Vooruitgang is goed zou je zeggen.
A

Anoniem zei

Voor het eerst in meer dan 1,5 jaar 2 weken niet meer gekeken op de weblog. Raar is dat, dat ook daar verandering in komt. Dat het leven ook uit zo'n weblog gaat. Blij dat mijn zus ook af en toe even schrijft, zo houden we het nog een beetje levend.

Mijn voordeur tocht als een gek. Vanochtend met windkracht 6 in de polder kwam er enorm veel wind door de kieren. Vroeger plakte je daar elk najaar een nieuwe isolatiestrip. Het hielp niet veel en je vloekte en noemde het hier dan die 'rotpolder hier in dat hoge noorden'. De laatste isolatiestrip die je erop hebt gedaan is alweer aan het loslaten. Toch maar eens iemand zoeken die me daarmee kan helpen.
Mis je. B

Anoniem zei

O ja en je stiefkleinzoon wordt vandaag 15 jaar. Nog 1 jaar en hij kan op die scooter!
B.

Anoniem zei

Op kantoor moet ik mijn declaratie inleveren. Ik hengel uit mijn portemonnee alle bonnen. Er valt een briefje uit. Aantekeningen die ik heb gemaakt, de eerste keer dat we het over je uitvaart hadden:

Preek met humor.
Gewone strakke overlijdenskaart.
Pak in kist huwelijk aan.
Witte binnenkant kist.
Alle oud medewerkers hotel uitnodigen.
Aspergesoep
Van Dommelen uitvaart
Zwarte auto
Houten kist
Oude pastoor van Vlijmen woont in Liemde
Speeches: Annette, Babs, kinderen liedjes (opa kom terug of mijn opa)
Niet te veel feest, ze moeten wel verdrietig zijn.

Nou pap, volgens mij allemaal uitgevoerd. En zeker dat laatste is goed gelukt.
B.
Ps. ik bewaar toch nog even dat papiertje.

Anoniem zei

Pap ik mis je zo. Ik word 40 en je bent er niet. Ik geef een feest en ik kan niet met je lachen over de 6 soorten worst en bitterballen. Annette begon over broodjes en koffie op het einde. Moest ik vreselijk om lachen.
Waarom heb ik na 2 jaar nog steeds het gevoel alsof je misschien toch nog naast me komt staan a.s. zaterdagavond. Het gevoel zou toch minder moeten worden, het janken nog verder afnemen maar het lijkt er niet echt op.
B.
PS alhoewel ik je commentaren minder zal missen ;-)

Anoniem zei

Je hebt toch wel Brabants bonte tafelkleedjes geregeld?
Ja even mopperen, even een opbeuring, een trotse vader en opa, een leegte die je voelt als je hem nodig hebt.
Heeft de DJ Meatloaf?
A

Anoniem zei

Ha ha nou ik zal het vragen maar als ze het heeft dan dansen we samen en dan ben jij die dikke!
B.

Anoniem zei

29-11-1969 rond lunchtijd kwam ik ter wereld. Nu 40 jaar later ben ik er gelukkig nog steeds. Gezond en blij. Gisteravond mijn verjaardag gevierd. Je was er niet bij. Maar terwijl ik iemand verwelkomde zag ik in mijn ooghoek iemand lachen. De twinkeling in zijn ogen en de lijnen in mijn gezicht deden mij opschrikken. 'Papa'dacht ik even en mijn hart sloeg over. Heel even, zo'n 10 seconden. Toen drong het tot mij door dat het niet mijn vader was maar mijn peetoom Hein.
B.

Anoniem zei

Weer een geval van de K ziekte zo in december. Het slaat je uit het veld, het geeft je weer dat rare gevoel in je buik. De maanden januari tot maart komen er dan ook weer aan. Weer het opnieuw beleven van alles. Gisteren even bij je geweest en zoals Joost mij gisteren mailde het is stil en kaal bij je. En wat we ook op of om je graf leggen, het blijft stil. Toch heb ik wel het gevoel dat je het fijn vindt als ik even langskom. Ik hoop het maar want het kost elke keer een traan.
B.

Anoniem zei

Moet naar uitvaart in het dorp. Tja dat krijg je met 119 inwoners (o nee 118 nu). Vanochtend in de auto hadden de kinderen het erover omdat alle ouders gingen. Ik mis mijn opa nog elke dag zegt Tommy. Quinten begint uit te leggen dat zijn ene opa commandeert en zijn andere opa hem doodknuffelt. Jaap blijft even stil maar zegt dan: ik heb nooit een opa gehad. Julian: ik ook veel te kort.
B.

Anoniem zei

Als ze daar boven niet goed genoeg koken dan zoek je daar maar een kok! Maar van de onze blijf je af!B.

Anoniem zei

Twee jaar geleden heb je me weggegeven. Je kwam me ophalen met een bruidsboeket. 'Bietje overdreven he', zei je, 'maar wel mooi.' Toen ik wilde stoppen bij de visboer om mijn jurk te laten zien moest je lachen maar de chauffeur moest doorrijden. Je was wat gespannen. 'Wie had gedacht dat ik dit nog zou doen,' zei je. Wat ben ik dankbaar en gelukkig dat je dat nog hebt gedaan.

Ik mis je pa. En het is weer wit!B.

Anoniem zei

Dat was hem, 2e kerst zonder je. Toch blijft kerst het moment dat ik je minder mis. Niet lullig bedoeld maar ik heb toch lekker gegeten deze kerst ;-)
B.

Anoniem zei

Als we Kerst bij papa en mama vierden ging ik meestal wat vroeger om een potje te duizenden met papa. Heerlijk even onzin uitkramen en strijden.
Er lag vorig week een dik pak sneeuw op je, een heel dik pak, maar wat is het toch een mooi plekje. De kerk mooi aangelicht en de grote boom in de tuin van de pastoor die helemaal wit is tegen de donkere lucht vol sterren. Het was leuk om daar weer even van te genieten met je, al had ik liever een potje duizenden gespeeld. Liefs, A

Anoniem zei

Ondanks het weer was je hier vast naartoe gekomen. Niet langs de sloten van Ransdorp maar desnoods over Monnickendam. Je had genoten van de jongens op het ijs en sleeend van de dijk af. De kerstboom verbranding met windkracht 6 en stuifsneeuw had je een belevenis gevonden. En het convooi van schepen achter 2 ijsbrekers over het Markermeer, dat je dat nou met eigen ogen had kunnen zien. Dat er hier wegen zijn waar sinds dit weer nooit iets aan wordt gedaan omdat waarschijnlijk de sneeuwwagens niet weten dat die wegen bestaan had je wel humoristisch gevonden doch eng voor je kleinkinderen in de auto. De eenden die zich nu ipv in het water achter ons huis hebben verzameld voor ons huis en daar rustig op de weg gaan zitten had je smerig gevonden. Niet voeren anders schijten ze alles onder (of zijn dat mama haar woorden?). Maar als je had gezien dat ze bijna niet kunnen lopen van de honger en dorst dan had je net als wij bakjes voeren drinken neergezet.

Je was vast niet mee het Markermeer ijs op gelopen of het Uitdammer Die op gegaan vanwege je knie maar vanuit een warme stoel binnen een en ander gaande geslagen. En de kinderen zouden gillen om de meeste aandacht van je. Maar helaas, wij beleven al dit spannends nu zonder jou. We missen je maar je kerstboom is schitterend met dit weer!
B.

Anoniem zei

12.00 uur zaterdagochtend. We zijn boven aan het rommelen en plotseling zegt Tommy wat in paniek: 'Mam, ik weet toch niet meer hoe opa zijn stem klonk, ik weet het echt niet meer.' Ik heb braaf geantwoord dat ik een filmpje van hem op zou zoeken en laten zien maar heb ondertussen mijn gezicht in de wasmachine gestopt. Wat vind ik dit moeilijk.
B.

Anoniem zei

Ik weet niet wat ik heb. Het voelt als 2 jaar terug. Ik voel zo'n intens gemis. Heb net je weblog gelezen, niet slim want nu heb ik enorme huilogen terwijl ik naar een groots event in Volkel moet. Straks even langs je graf denk ik want moet je even voelen.
Mijn boosheid is weer terug, ik wil je spreken, je even horen en je voelen. Ik wil advies en een aai. Natuurlijk heelt de tijd de wond maar af en toe wordt hij weer even opengelegd, als een oud litteken. Ik mis je zo pap, ik weet niet wat ik ermee moet. De dood is onzinnig, overbodig en onnodig!
B.

Anoniem zei

Sombere dag, in weer en in gebeuren. Begrafenis gehad van 54 jarige man. Oude buurman in Diemen wiens dochter Suzanne altijd Sammie uitliet en nu nog wel eens een weekend oppast. 11 jaar lang kanker. Hij had 1 - 3 jaar gekregen maar heeft het 11 jaar kunnen rekken. Is het een voordeel? Ik weet het niet. Behalve dat zijn dochter nu 16 is ipv 6 of zo en hem in elk geval nog mee heeft gemaakt.
Weer een verdrietige dag.
B.

Anoniem zei

AD HANSEN
De naam viel vaak bij ons thuis. Jarenlang. En nu is ook Ad er niet meer. Ik blijf het gevoel houden dat papa elk jaar iemand naar zich toehaalt. Onzin zeggen de meeste. Maar weer bewijst Ad zijn dood dat doodgaan zinloos en onnodig is. Wie kan mij vertellen waarom een man van 54 jaar die zo nodig is voor zijn gezin dit overkomt. Ad heeft zoveel voor ons betekend. Zoals ik op de prinsen familie weblog al had gezegd, Ad was er toen we gingen lopen, toen we in de pubertijd zaten en toen we volwassen werden. Met hem gaat zoveel heen.

Ik ben blij dat ik gisteravond nog afscheid heb kunnen nemen. Hij gaat papa een schup onder zn kont geven zoals hij het zei. Ik heb nog even door zijn mooie haar mogen strijken en hem nog even mogen vasthouden. En zo snel daarna was ie weg. Ik blijf het onbegrijpelijk vinden.

Dan zie ik zijn dochter vol verdriet en begrijp ik dat ik nog blij mag zijn dat ik mijn vader nog 38 jaar bij me heb gehad.
B.

Anoniem zei

Degenen die elke dag bij papa kwamen precies 2 jaar geleden: tante Julia voor alle soorten hand-, span- en gezelligheidsdiensten en Ad voor de innerlijke mens en vaste rots in de branding.
Alle drie met de noorderzon vertrokken. Hoe minder zielen hoe minder vreugd.
18/3/2008
6/2/2009
22 of 23?/1/2010
A

Anoniem zei

Weer een stukje jeugd weg, het gaat veel te snel!!
llse

Anoniem zei

En daar zaten we weer met druilerig weer in het Schaarhuis van Hotel Prinsen. Veel dezelfde dierbare koppen.
Ad was een vanzelfsprekendheid in ons leven. Tijdens de uitvaart werd verteld dat Ad ook hobby's had. Daar heb ik hem nooit naar gevraagd. Engelien zei dat Ad weinig over zichzelf vertelde, hij vroeg altijd naar hoe het met de ander was. Hij was hartelijk en heel zorgzaam.
Toen papa ziek was bracht hij elke dag eten en nadat papa overleden was, bracht hij mama nog een tijdlang eten of ging even naar haar toe.
Ad bewees dat er een verband is tussen graag lekker koken en zorgzaam zijn. Ik zal mijn dochters aanraden hun partners te selecteren op hun kookkunst.
De muziek was prachtig, je hoorde het optimisme van Ad erin.
Daar ga je lieve Ad. Dank je voor alles dat je voor ons hebt betekend.
A

Unknown zei

Raar maar heb er veel over nagedacht. Over het feit dat ik eigenlijk nooit heb geweten dat Ad maar 10 jaar ouder was dan ik. Hij was er gewoon. Het was gewoon een vast gegeven. Hij bracht ons naar huis of naar de kroeg. Als ik in het hotel kwam eerst even naar de keuken Ad goedendag zeggen, altijd graag kussen en inderdaad veel wist ik niet van zijn leven. Hij vroeg altijd naar ons. Als je vroeg hoe het met hem ging,ging het altijd goed. Vervolgens liet hij jou praten. Dan trok hij met zijn mond een scheef lachje.

Lieve Ad het ga je goed,er zijn er vele die je gaan missen dat hebben we vandaag wel kunnen zien.

Kus Ilse

Anoniem zei

6 februari een jaar geleden alweer heeft T. Julia ons verlaten. Het jaar voorbij. De stilte steeds groter. Hopelijk is het daarboven een hoop lawaai.
B.