zondag 18 maart 2012

Alweer 4 jaar geleden



Alweer 4 jaar geleden heb je ons verlaten. En hoewel we niet meer elke dag aan je denken is het nog wel minimaal om de dag. Toch verbaasd het dan weer hoe hard je sterfdag er weer inhakt. Nu had je heel veel pijn, nu kwam de dokter, etc. En zo beleven we weer heel je sterfdag opnieuw. Maar zoals we in je memoriam advertentie al zeiden blijft de liefde, de dankbaarheid en de mooie anekdotes over. Zoals die van neef Loek over bloaze. Iedereen denkt nog steeds aan je. We missen je in alles!

1 opmerking:

Anoniem zei

Ik ga vandaag door al je spullen. Zou moeten werken want moet komende week 3 belangrijke presentaties geven en zelf een commercial opnemen. Je had mijn baan bij de bank geweldig gevonden. Je had er hard om gelachen, ik ben bij een bank.

Zojuist de DVD van je begrafenis bekeken, moet ik niet te vaak doen, raak ik van aan de drank. Nu door al je brieven en aanwijzigingen van de weblog. Ik heb ze bewaard. Wat ik mis is de afscheidsbrief die we samen gemaakt hebben. Heeft iemand die nog bewaard want zit in mijn oude computer die gecrashed is en ik baal dat ik die niet meer heb (mail svp naar babs.prinsen@hetnet.nl).

Ik heb nog wel een briefje met aantekeningen. "Wat wil je hoe ze je herinneren: eerlijk. Mijn dochters zijn geen slapjanussen het zijn kanonnen. Zouden ze me nog herinneren of word ik een van de vele doden. Mijn kleinkinderen gaan niet aan de drugs. Jullie mannen kunnen niet onder 1 parapluie, de ene is groot de ander klein maar voor jullie zijn ze perfect. Ik wil het goed doen."

Ik moet er om lachen, het geeft je geweldig weer. Vanochtend zei ik tegen Roland, je kinderen die moet je faciliteren. Dat vond jij altijd en dat verwoordde Annette perfect in haar speech.

Nu is het tijd om te eten, eten is niet klaar, ik ben alleen maar met jou bezig en te veel wijn op. Ik vind het klote dat je er niet meer bent. Ik had je willen vertellen over al mijn uitdagingen. Je had gezegd dat ik voorzichtig moet zijn met mijn nekhernia en was komen bladblazen. Kut pa dat je er niet meer bent.

Ik troost me altijd met de gedachte dat het goed is dat je op je hoogtepunt ben heengegaan omdat je anders een chagerijn was geworden maar ik had je hier nog graag gehad.

Mis je. B