Vandaag was de begrafenis van Hans Prinsen. En het was een begrafenis precies zoals hij het gewild had. De hele kerk zat vol, echt pap, helemaal vol! Voorin zijn familie, in de linkerzijbeuk de DAS, in de rechterzijbeuk zijn oud medewerkers en verder een hele kerk vol vrienden en nog meer familie. Naar schatting van de begrafenisonderneming circa 525 mensen. O wat zou hij genoten hebben van zoveel aandacht.
De ochtend begon om 10.30 uur toen papa in de rouwauto voor zijn huis stond. Julian had al gezegd toen hij een paaseitje wilde dat opa niet meer de baas was maar oma. Mooi hoe snel kinderen kunnen switchen. Na een wandeling, de kerk in en wat waren ook wij verbaasd van zo'n overvolle kerk. De dienst werd met liefde verzorgd door pastoor Goedhart, de pastoor die papa zelf gevraagd had. Mooi om te zien dat hij er zo'n persoonlijke dienst van maakte. Het koor was ook papa zijn keus. Hij had op een reis Fons ontmoet en wist dat hij Gregoriaans zong. Dat wilde papa ook in zijn mis. Erg zwaar hoor pap, zei ik. Maar hij had weer gelijk, het was hartstikke mooi. Tja en dan de speeches van Annette en Babs. Denk maar niet dat het eigen keus was, dat wilde papa zo en dan doen wij dat. Het is verdrietig maar ook mooi als je op deze manier nog wat over je vader mag zeggen. Erg trots zou hij zijn geweest op zijn kleinkinderen die zo lief waren en natuurlijk David die ondanks dat zijn rap muziek nog niet klaar was toch zijn verhaal deed.
Het kerkhof, eerst koud en toen hij er stond kwam de zon door. Het voelde als 'Blijf, tot de zon je komt halen, bij mij'. Hij gaf ons zelfs nu nog zoveel warmte. De dag had qua weer wat zijn humeur was de laatste tijd, de ene keer warme zon en dan boze hagel en sneeuw, het voelde als liefde en verdriet wat hij de laatste 2 maanden zo meemaakte.
Bij het graf hebben de kinderen nog tekeningen op de kist geplakt, bloemen gestrooid en het kruis met bierdopjes neergelegd. Toen naar Hotel Prinsen. De poort was dicht, de vlaggen waren weg, de heather stond aan. Alice en Engelien hadden alle wensen die hij met ze besproken had uitgevoerd. De aspergesoep was dubbel getrokken met kalfstong en met echte asperges, de broodjes hadden geen worst maar vlees en de zilveren suiker en melk kannetjes waren gepoetst. Misschien dat een aantal mensen geen aspergesoep heeft gekregen, dat zou hij wel balen vinden maar er waren zoveel meer mensen dan we hadden verwacht. Elke zaal zat vol voor zijn begrafenis. Zijn oud medewerkers deden de bediening. Mooi en warm! De speech van Engelien zei alles over een harde, aparte en bijzondere baas. Zijn uitspraak 'Hotel de Witte Wolk, meer personeel dan volk' was heerlijk om weer eens te horen.
Tja en dan begin je aan een hele rits mensen met mama, Annette en Babs op een rijtje. Niet om doorheen te komen denk je aan het begin als je de rij ziet. En dat klopt ook wel, maar gek genoeg is het toch een troost. Al die mooie en lieve woorden. Al die mensen die papa kende, herinneren en om hem gaven. Oom Toni Keil (al 50 jaar een vriend las ik nog in papa zijn brief van 11 februari toen Toni gebeld had) was helemaal uit Denemarken gekomen en Lisette uit Parijs. Maar ook zoveel mensen uit het Noorden, Oosten en Westen van het land en zelf nog dieper zuidelijk.
Na alle troostjes even met de familie een biertje drinken op papa in de Prinsenzaal. Herinneringen en gezelligheid, daar hadden we behoefte aan, naast drank en broodjes. Maar wat is het dan al moeilijk want wat laat hij toch een gat achter. Wat mis je hem dan weer gelijk. Zijn vrolijke noot, zijn discussies met broer Hein en zijn bezigheden met de kinderen.
Nog even naar zijn graf, even kijken of alles er goed uitziet. Terwijl we daar aankomen komt een rits duiven overgevlogen, 2 keer. In alles zie je symbolen, zelfs in de hagel die volgt. Dan nog even naar huis en in het condoleance boek zien we dat er nog meer mensen in de kerk waren die we niet in Hotel Prinsen gezien hebben. Dan laten we mama alleen achter, met pijn in ons hart, weg van de Wilhelminastraat.
En zoals in het bidprentje al aangegeven stond is alles wat overblijft liefde, respect, waardering, dankbaarheid en o zoveel mooie herinneringen en anekdotes. Terwijl je aan de andere kant ook gelijk nog steeds niet bevat dat hij er niet meer is. Dat ie niet meer langs Rosmalen en Uitdam komt. Dat hij niet meer komt bladblazen, wilgen knippen en kletsen. Dat als we maandag bij mama zijn hij er niet is. Dat zijn grote mond, zijn grappen, zijn rare ideeen allemaal weg zijn. Het voelt continu als een schok, als iets onmogelijks. Iets wat een continue stilte en leegte in je hart geeft. Nooit geweten dat het zoveel pijn zou doen. Ik lees nog een keer al zijn brieven na die hij mailde en waarmee ik de weblog mocht vullen. Verdriet, boosheid maar ook dankbaarheid komt in alles naar voren. En wat heb ik toch een fijne weekenden met hem gehad de afgelopen 7 weken, wat hebben we nog veel gepraat en gedaan. Wat was het ook dierbaar om te zien dat hij zo'n waardige vent was die tot op het einde sterk bleef.
We willen iedereen heel erg bedanken voor alle reacties, kaarten, telefoontjes, speechjes en bloemen. In het bijzonder willen we de familie en vrienden bedanken voor hun geweldige steun, Ad voor alle extra maaltijden, Alice en Engelien voor een perfecte uitvoering van papa zijn wensen, Fons voor het koor, de pastoor voor zijn mooie woorden, begrafenisonderneming Jos van Dommelen (Peter) voor alle steun en adviezen, Provide thuiszorg de dames die hem zo geweldig hebben verzorgd en dokter Maessen die hem perfect heeft bijgestaan. En dan zullen we vast heel veel mensen vergeten dus iedereen heel erg bedankt.
Mijn vader was een bijzonder man, dat was op zijn uitvaart nog 1 keer te zien en te voelen. Wat zullen we hem missen!
Dit is het laatste bericht op de weblog hansprinsen.blogspot.com De weblog zal niet verdwijnen maar een eeuwige herinnering blijven aan een bijzondere man die onvervangbaar is. Annette vroeg al of hij niet meer werkte omdat het aantal reacties al zoveel dagen op 9 staat bij het laatste bericht. We zullen zelfs het 6x per dag openen van de blog missen en alle warme reacties missen. Wij hopen toch dat jullie er nog 1 keer heel veel op zetten, nog mooie herinneringen, anekdotes, ervaringen van de begrafenis of wat humor. Misschien kunnen we nog 1 keer over het record van 22 reacties heen komen, nog een keer voor papa!
Woorden van papa in zijn brief van 2 februari 2008:
Je hoopt altijd, ik tenminste, dat mensen je blijven herinneren. Niet een van de vele doden op een rij in mijn leeftijdcategorie die het graf wordt ingedragen en vergeten. Ik hoop dat ik herinneringen, vriendschappen en mooie gevoelens kan achterlaten. En dat men aan mij denkt als een eerlijke, oprechte, soms wat directe vent met een apart gevoel voor humor.
------------------------------------------------------------------------------------------------
http://www.brabantsdagblad.nl/regios/langstraat/2849475/Oudhotelier-Hans-Prinsen-overleden.ece
Oud-hotelier Hans Prinsen overleden
donderdag 20 maart 2008 | 03:23
VLIJMEN - Met het overlijden van oud-hotelier Hans Prinsen (69) is dinsdagavond een markant Vlijmenaar heengegaan. Hans Prinsen nam in 1965 Hotel Prinsen van zijn vader over.
Hij bouwde die onderneming met ongeveer tien verbouwingen uit tot een volwaardig hotel. In 1995 verkocht hij het en momenteel is het in handen van de Fletcher Groep.
Hans Prinsen was een bekende in het Vlijmens verenigingsleven. Met name in de Dinsdagavond Soos was hij lang - 30 jaar - actief. Ook was hij lid van de vrijwillige brandweer, de DAS-band, bridgeclub Haarsteeg en seniorengolf de Donderputters.
