dinsdag 11 maart 2008

The day after

Papa is compleet ingezakt na gisteren. Hele middag en avond geslapen. Toen de huisarts om 19.00 uur kwam (tja die werken tegenwoordig ook over) vond hij papa heel erg achteruit gegaan. Hij was ook echt ingezakt maar had ook gehuild van de pijn in zijn benen gisteren. We moeten zo oppassen want het is zo'n bikkel, als hij aangeeft een beetje pijn te hebben zou een ander al ingestort zijn. Zowel volgens de thuiszorg als volgens de huisarts moet papa te veel inleveren per week en doet hij het nog op wilskracht. Hij kan echt helemaal niet meer op eigen benen staan, stottert, is heel moe, slecht zicht (laat 3x per dag zijn schone bril schoonmaken) etc etc. Te veel weer achteruit gegaan. Dus besloten om met de Morfine pleisters te gaan beginnen. Een domper op een grandioze dag.

Want wat heeft ie genoten. Hij heeft er zelfs over gedroomd. Het was nog beter dan hij verwacht had. Alles was perfect en hij is iedereen heel erg dankbaar, vooral zus Julia natuurlijk. Die doet ook zoveel voor hem en voor Fanny. Staat hele dagen klaar net zoals zoveel familie. Die warmte heeft hij gisteren met alle familie en vrienden heerlijk over zich heen laten komen en er volop van genoten. Dat instorten daarna hadden we allemaal wel verwacht. Nu duimen en bidden we dat hij weer wat aantrekt van de week. Vandaag niet uit bed geweest en niet naar beneden, hij kon het niet opbrengen. Maarten had heerlijke asperges gebracht waar hij van genoten heeft en hij wil morgen naar beneden. ' Als ik morgen niet naar beneden kan dan gaat het niet goed met me' zei hij vanavond. Morgen weer een dag pap, we zien wel. Zet hem op en droom maar lekker!

5 opmerkingen:

Anoniem zei

hallo familie
ik zie 0 reactie en dacht dat kan niet .jullie zette elke dag een verhaal neer zo dat wij op de hoogte blijven van ome hans.dan is het ook leuk wat terug te lezen ,al is het maar kort.hopelijk wat uit gerust en de kracht gevonden om op te staan.ik wens jullie weer een fijne dag,een dag om weer aan terug te denken.doe het rustig aan maar geniet wel .liefs lilyan

Anoniem zei

Je moet zeilen met de wind van vandaag
Die van gisteren helpt je nu niet meer vooruit
Die van morgen blijft misschien wel uit
Dus zeil met de wind van vandaag.

Als het bij jullie net zo hard waait als bij ons dan gaat het vandaag vast weer een stukje beter. Lieve mensen geniet van elkaar en pluk de dag.

Liefs uit het Zeeuwse

Natasja Korevaar zei

Lieve Hans,

Vandaag was ik voor mijn werkzaamheden op zoek naar een gedicht. Tijdens het zoeken stuitte ik op onderstaand gedicht. Dit zegt eigenlijk alles wat er te zeggen valt over leven met kanker.

Liefs en een dikke kus,

Natasja

Niet de kanker doet zo'n pijn,
maar het veranderde leven,
het anders zijn.

De kanker voel je niet, die zie je in de ogen van de mensen om je heen
die je liefhebben.

En machteloos toezien hoe een onzichtbare vijand sloopt wat ze kennen. Ik ken de wapens niet en voel me onbeschermd en overgeleverd.

Niet de kanker doet zo'n pijn,
maar het overgeleverd zijn aan vreemde handen en ogen, aan vreemde bedden en slangen die
me kluisteren

Terwijl ik alleen maar vrij wil zijn. Van de angst, van de schrik,
van het veranderde ik.

Maar ik geef de moed niet op.
Niet dus!

Anoniem zei

SPITTEND IN MIJN ANEKDOTE ARCHIEF MOET IK DENKEN AAN DE SLAG DIE
HANS GESLAGEN HAD BIJ DE AANKOOP VAN EEN GOLFKAR MET ACCU KIJK EENS ZIJ HIJ EN NATUURLIJK WEER VOOR WEINIG MET AFSTANDBEDIENING EN DAAR KWAMEN WE AL SNEL ACHTER BIJ HOLE EEN HOOR IK ROEPEN DIKKOP MIJN KAR SLAAT OP HOL LOPEN. MAAR HANS ROEPT WEL VAKER IETS DUS NAM IK HEM NIET SERIEUS MAAR TOEN HIJ MET ZIJN NIEUWE KNIE ZELF ACHTER DE KAR AANGING ZAG IK DAT HET MENENS WAS EN ZETTE HET OP EEN LOPEN EN KWAM NET ALS HANS NET TE LAAT .JOU SCHULD JE HAD MOETEN LOPEN TOEN IK DIKKOP RIEP HAAL EM ER MAAR UIT. IJZEREN 5 ALS HENGEL GEBRUIKT EN ALLES OPGETAKELD ZEIKNAT .VAN KAR GERUILD EN BROOD GEDEELD SPULLEN GEDROOGD DOOR EEN BEHULPZAME EN AARDIGE MARSHAL EN LACHEN. DEZE DINGEN ZAL IK MISSEN DE HARTELIJKE
GROETEN JOOST

Anoniem zei

Lieve Fanny en kinderen,

Wel wetend wat ging komen, valt toch nog onverwachts de kaart in de brievenbus.
Ons konkakt was en is niet intens
maar als wij elkaar zagen was het goed.
Met kerstmis elk jaar de kaart en dan denk je toch weer aan elkaar.
Wij wensen jullie voor nu en in de toekomst veel sterkte.

Jan en Ans