vrijdag 14 maart 2008

Lieve papa,


Het is vrijdagavond en ik zit nog in Uitdam. Het oord onder de rook van Amsterdam waar je altijd even kwam aanwaaien op een zaterdag of zondag, een keer in de twee weken om even te genieten van je kleinzonen, even voetbal met ze keek of ruzies over PSV en Ajax met David probeerde te winnen, wat tegen ze schreeuwde en te wild met ze deed. Ik kijk naar de kerstboom die je met Frank gemaakt hebt in onze wilg. Toen je vertelde dat je van onze grote wilg een kerstboom ging maken zei ik tegen Roland, ach laat hem toch met zijn rare ideeen. Maar ondertussen genieten we al 5 maanden van die veel te grote lampen in een rare boom. Soms valt hier de complete stroom uit als we hem aan doen. De buurman is al komen kijken hoe dat kan maar ach wat kan ons het schelen. De boom is te zien vanuit bijna Durgerdam tot aan Zuiderwoude. De lampjes zijn door alle stormen wat naar beneden gezakt maar als ik er op zo'n avond als vanavond weer naar kijk realiseer me dat ze net zo bijzonder zijn als jij. Ze hebben wat raars, iets robuust en iets eeuwigs.

Ik kijk in de tuin die je samen met Gerard hebt aangelegd en waar ik je nog steeds dankbaar voor ben. Ik zie een muis lopen waar ik net zoveel hekel aan heb als de mollen en de muskusratten die hier rustig rondlopen. Ik denk weer na over de momenten die we samen hadden in de tuin waarbij je me leerde hoe een verzorgde tuin eruit moest zien en hoe je je verbaasde over de eeuwige natheid van onze tuin. Over alle mensen hier in het dorp die je kennen en nu binnenkomen lopen op vrijdag en naar je vragen en met je meeleven. Die je kennen van de visavonden of als de man die altijd druk bezig was in de tuin, met veel volume je dochter opdrachten gaf, rare opmerkingen maakte en zelfs de bladeren bij de buren weg blies (midden op straat waar wielrenners doorheen moesten maar waar we allemaal om moesten lachen). Ook weet ik hoe je altijd genoot van het uitzicht en de vissen die uit het Uitdammer Diep opsprongen. Hoe je helaas maar 1 keer hebt zitten vissen op de steiger met Tommy. Hoe je hier op een zondag aankwam en met de jongens een kraam maakte bij de straat waar ze voor 19,- drinken en sinaasappels en bananen verkochten en hoe je daarvan genoot en vervolgens weken later met een echte kraam en liters pakjes drinken en goedkope marsen aan kwam die nu over de datum aan het gaan zijn.

Vanavond luisteren we naar het nummer van 'Opa' van Marco Borsato waar je zo bij moest huilen een paar weken geleden. Maar pap, wat ben je toch een geweldige opa. En hoeveel commentaar ik altijd op je had als vader toen ik jong was, hoeveel respect ik je nu ik ouder ben voor je hebt om alles wat je bereikt hebt. Zoveel lieve vrienden, zoveel liefde voor je hele familie, zo'n goede vader zonder te veel te oordelen, zo'n geweldige opa. De kerstboom zul je begrijpen zullen we eeuwig koesteren en zal hier zolang mogelijk blijven branden als herinnering aan jou, lieve papa (hopelijk krijgen we er geen fik door ;-). Momenteel zijn mijn zoons samen aan het dansen op de leuke muziek, en morgen komen we weer met een tas vol lekkere dingen en lekkere wijn als herinnering aan onze bijzondere vakantie in 2007 in Lucca waar je zoals je zelf zei geleerd hebt wat echt genieten is en hoe belangrijk locatie is. Ik zie je daar nog avonden achter elkaar van dat mooie uitzicht genieten. Mooi dat je daar eergisteren om vroeg om een tafel vol lekkere hapjes zoals we daar deden. Mijn lieve man Roland heeft vandaag nog een mooi bericht op de weblog gezet die ik niet alleen als reactie erop wilde laten zetten maar ik even hier direct op wil zetten. Want je bent zo gek op je Wolkje, die zo lekker met je kon knuffelen, je slimme Mijke die zo mooi piano kan spelen, je rare Julian die zo op B. lijkt, de bijzonder Tommy die je maar niet kan peilen en die grote David die je helemaal als zijn opa ziet.

Papa, dank je wel voor alle mooie herinneringen en houd nog even vol voor nog meer mooie momenten en wie weet nog een keer Uitdam (Joost heeft al gezegd dat hij nog een keer wil komen). Ik kom er aan en we gaan weer genieten. Je B.

"OPA" Als ik ooit opa ga worden dan koop ik de speelgoedwinkel voor ze, dan doe ik alles als ze maar naar me lachen, als ze op me af stappen en me knuffelen, als ze binnenkomen en niet anders zien als opa; de grote held.
Dat is wat ik wilde, dat is wat ik kreeg, het allermooiste wat een mens kan wensen.
Engeltjes in mini formaat, vreugde op zich en vreugde in tijd van pijn.
Opa is mijn eretitel, de kroon op mijn leven.
In alle oprechtheid, meer kun je niet bereiken, meer kun je niet wensen
En toch wenste ik dat ik heel lang opa mocht zijn.
Zou dat het anders maken, ik dacht het wel, alles zien alles meemaken.
Maar ik realiseer me nu dat opa zijn het hoogste goed is.
Opa van engeltjes en straks de opperengel!!!!
Dan is er niets veranderd, want dat ben ik al voor een aantal kleine mooie mensjes!!!!

(foto: Lucca juli 2007 met David, Tommy, Julian, Sylvia, Lizzy, Fanny, Hans, Roland en Babs)

6 opmerkingen:

Anoniem zei

na dit mooie verhaal even een reactie
ik heb vanmiddag even met google aerth in Uitdam de tuin bekeken en bij hans verslag uitgebracht
ik denk niet dat we mollen gevangen hebben tot nu toe,en denk dat dit ook niet meer nodig is.wat ik heb gedaan is klemmen gezet maar ook een foto van hans en mij in de pijp gestopt dus ik denk dat ze nu bij Katja schuurman in de tuin zitten. in het kader van buurtpreventie wil ik ze ook daar wel wegvangen wat zou het mooi zijn als we dezelfde rit nog een keer konden maken

groeten Joost

Lars zei

Ome,
Ik vond het erg fjn dat we vanavond heerlijk 1,5 uur gekletst hebben over de heemkunde van onze familie en vele andere zaken. Toen ik het verhaal van Babs las, in combinatie met ons gesprek, moest ik denken aan een stuk tekst van Neerlands bekenste volkszanger.

"ik heb het goed gedaan maar ook zo fout gedaan,
als ik terug kijk in de tijd
een lach met tranen zo voel ik mij vandaag
geproefd van het leven zoveel vrienden ongekent".

Ook verheug ik me al op de volgende culinaire uitspatting. Na de haring met bier volgde vanavond de Bossche Bol met bier. Ik zet de volgende keer in, mede gezien de fysieke gesteldheid van Angele, op zure bommen met bier. Het maakt me niet uit wat het is zolang we, zoals je zelf al zei, elkaar nog maar vaak mogen zien. Hou je haaks en zorg dat je morgen weer enkele uren geniet van het leven.

Groetjes Lakkie

P.S. Ik kreeg net een SMS van Van den Dungen in spe. De wijn was erg lekker en hij/zij vroeg aan mamma wanneer hij/zij weer zo'n lekker wijntje krijgt!!

Lars zei

Ome,
Ik heb nog even gezocht naar de geschiedenis van onze familie. Nu lees ik dat we eigenlijk Janssen heten maar dat de bijnaam " De Prins" ervoor heeft gezorgd dat we uiteindelijk Prinsen zijn gaan heten. Ik zou wel aan A of B vragen om de hele historie van de familie voor te lezen. Je kunt het terug vinden als je googled op "Descendants of Petrus Theodorus Janssen "De Prins"
Veel lusiterplezier toegewenst!!

Groetjes Lakkie

Anoniem zei

Joost, je bent altijd welkom en vast ook bij Katja als je maar wat worstenbroodjes meeneemt. Lakkie ik denk dat het komend weekend bier met paling wordt. Dus je kan nog even komen genieten. Anders kom ik wel wat in de bouwkeet brengen. B.

Anoniem zei

Er was eens een stoere opa, die heette opa Hans! Opa Hans ging in de rolstoel naar de supermarkt daar ging hij een grote vis halen en nog een kreeft. Want dat vond opa heel lekker. Maar opeens hoorde hij een geluid, het was een vos! De vos rende snel omdat de jager hem zou pakken. Maar toen zei Opa tegen de jager: ' Jij mag niet de vos pakken" En toen ging de jager in het visnet met de deksel erop. Opa ging naar huis om daar z'n vis op te eten en daarna z'n kreeft. Oma kreeg ook heel veel en een cadeautje. Het cadeautje was een grote rolstoel.

Liefs Julian & Anna

Lizzy zei

Lieve Babs, wat ben ik toch trots op je. Tranen met tuiten heb ik gehuild om je verhaal. Dat je je verdriet zo kan omzetten in mooie gedachten en in dankbaarheid voor wat er nog wel is, vind ik geweldig. Liefde is eeuwig en dat proef ik in elke zin.

En meneer Prinsen, we hebben elkaar natuurlijk niet zo heel erg vaak gezien, maar ik lees de weblog en ben door alle verhalen van Babs en de hoeveelheid reacties inmiddels misschien al meer over u aan de weet gekomen dan u lief is ;-).

En dat u een rasechte Rotterdamse de liefde voor carnaval hebt bijgebracht, dat wordt dan mijn kleine bekentenis. Die ene keer, twintig jaar geleden, dat ik met carnaval heb meegewerkt bij u in die grote tent, dat blijft een onvergetelijk feestje dat ik als mooie herinnering meedraag en dat elke carnaval wel weer ter sprake komt. En daar heeft u toch best iets bijzonders mee bereikt;.

Ik geniet van afstand mee met jullie grote 'Lucca' tafel vol met lekkere hapjes.

liefs,
Lizzy