zaterdag 16 februari 2008

Engelien en Alice


Vanochtend is papa uit het ziekenhuis gekomen. Slapen tussen de middag ging niet zo goed, zelfs niet toen Tommy bij hem ging liggen. Om half 4 kwamen Engelien en Alice op verzoek van papa langs. Hij wilde met hen bespreken hoe hij graag zijn condoleance geregeld wilde hebben. Een heftig gesprek natuurlijk en we vragen daarbij ook nog wel wat aan deze dames. Maar zoals papa het zegt: 'Gij kunt da'. Gelukkig wilden ze het allebei graag voor hem doen. En na alle emotionele onderdelen kwamen gelukkig ook weer alle mooie herinneringen. Over de kreeften die Hans (meneer Prinsen, zoals Engelien nog steeds keurig zegt) overal neerlegde om alle dames te laten schrikken en over wat voor goede baas hij eigenlijk was en wat ze allemaal geleerd hebben. En ondanks dat mama bang is dat we Engelien en Alice wel met een enorme zorg hebben opgezadeld denk ik dat het een mooie manier is om het in zijn oude Hotel Prinsen stijl aan te pakken. Hij weet nog steeds hoe hij het wil en brieft ze exact over alle onderdelen tot de gepoetste suikerpotjes aan toe. Respect hoor daarvoor!

Verder is hij er vandaag niet goed aan toe. Hij kan niet meer uit de stoel komen, bibbert, is draaierig en eigenlijk ook erg boos. Er zit een agressie in zijn ogen en hij kan zelfs niet echt van zijn kleinkinderen genieten. Het is verdrietig vandaag om hem zo kapot te zien. Pijn in zijn knie, pijn aan alles zo te zien. Misschien bouwen we zijn pillen toch te snel af, maandag maar weer eens bellen.

Aangezien we al een week wachten op het eten van Ad de kok die beloofde wat te koken hebben we het heft zelf in handen genomen en aten we vandaag kreeft en mosselen. En omdat papa zo weinig eet hadden wij lekker meer. Da's dan weer een voordeel.

Hij vindt dat we hem soms te veel censureren op de weblog. Dus moet ik nu nog meer onzin op gaan schrijven over verpleegsters met dikke konten en onverzorgd uiterlijk. Hierbij.
(Foto Engelien en Alice (met slanke konten))

5 opmerkingen:

Anoniem zei

"KWAAD" , ik ben kwaad over het onrecht dat mij wordt aangedaan,kwaad over de pijn die het mij doet,kwaad over het feit dat ik nergens op voorbereid was,kwaad dat het te vroeg komt,maar vooral kwaad op mijzelf dat ik er geen rekening heb gehouden.
Ik dacht dat ik tijd kon beinvloeden ,dat ik bepaalde.
NIet waar dus ,dan kan ik kwaad zijn op mijzelf maar dat helpt ook niet.
Dus ach dan kan ik maar beter lachen om mijn eigen kwaad zijn, want het helpt niets.
Ik ga "stelen" voor het eerst van mijn leven.
Ik ga tijd stelen,lol stelen, liefde stelen.
Ik ga dat allemaal stelen, en lach om het kwaad, want ik ben boos,niet meer dan dat!!!

roland

Anoniem zei

Dierbare Hans, vandaag ben jij vaak door m'n gedachten gegaan, ik had zo'n heerlijk feest, en de organisatie deed ik heel graag, maar daarin heb ik ook heel veel van jou geleerd. En, wat had ik jullie er graag bij gehad.
Veel dank voor het prachtige bloemstuk, echt schitterend. Heel attent. Sterkte en liefs, Louise.

Anoniem zei

Jemig pap, wat ben je er slecht aan toe vanochtend. Gisteravond al heel heel erg hoesten en vanochtend huilen van de pijn in die rotknie en je keel. Wat voel je je dan machteloos als dochter. Het enige wat Annette en ik kunnen doen is je vasthouden, je koesteren, je sussen. God, laat dit weer voorbij gaan, even een slechte dag okay maar morgen moet hij weer grapjes maken, opstaan, Julian een veel te harde duw geven en knuffelen met Wolkje.
B.

Anoniem zei

We zitten bij mij aan de keukentafel in Herpt en constateren dat het weer een prachtige dag is. Die heb je niet zo vaak in februari dus het is echt genieten. Met de zon in ons gezicht praten we over jou. Papa komt met allerlei herinneringen waar we erg om moeten lachen. Ik kan ze niet allemaal opschrijven want dan wordt het wel een erg lang verhaal. Toch maar ff een paar eruit gepikt. Zo verteld hij dat er een keer een stagiaire was die eieren ging koken. Een pan met eieren met een kop erop. Hans vroeg, "hoe ga de da doen?"Het antwoord was dat hij het aantal eieren telden en dat maal 5 minuten deed. Papa weet niet meer of je nou boos werd of dat je hard moest lachen. Ik kan me voorstellen dat de tranen in je broek springen als je er zo'n medewerker tussen hebt lopen!!! En dan het verhaal van een sollicitant met de naam Wendy. Jij vergeleek hem ( ja want volgens papa was Wendy een jongen) meteen met jullie hond die alles kapot beet en zo vals was als grote. Hopelijk doet het jullie geen pijn maar papa noemde hem een "verrekte rotjoekel". Het kon dus volgens jou helemaal niks worden met die Wendy dus is hij ook niet aangenomen. Ik heb nog even gestreden met papa want volgens mij bestaan er geen jongens met de naam Wendy, maar ja, na een aantal minuten heb ik de strijd toch maar opgeven want winnen kan ik nog steeds niet van hem. Hopelijk ben je vandaag nog ff buiten geweest en heb je nog een sprankje zon meegepikt. Ik moet veel aan je denken en lees je weblog dan ook regelmatig. Hopelijk heb je vandaag wat minder pijn aan je knie en je keel en voel je je wat beter. Ik duim voor je!!!!!!!

Groetjes Petra

PS. papa en mama zijn inmiddels weer naar huis maar daar krijg je natuurlijk ook veel groeten van

Anoniem zei

Hoi Hans Fanny,Wij zijn er weer,Wat fijn dat je bij het feest van Hein kon zijn,mooie familiefoto leuk om te zien,ging het vandaag wat beter Hans,wij hopen van wel.vele groetjes Bart Riet.