vrijdag 15 februari 2008

Naar het ziekenhuis


Vandaag naar het ziekenhuis. Hopelijk kunnen ze met deze ingreep wat kankercellen uit de long te pakken krijgen zodat we kunnen zien wat het is en chemo kunnen beginnen. Hans moet wel een nacht in het ziekenhuis blijven.
Het zeer moeizame slikken wordt veroorzaakt door een schimmelinfectie die de arts gisteren gevonden heeft. Dus we doen er nog wat medicijnen bij. Rode rozen vullen het huis. Nog even genieten en dan naar het ziekenhuis.
(foto zomer 2007 kiekeboe met Julian)

6 opmerkingen:

Anoniem zei

Since I stayed at Hotel Prinsen for more than 1 year over 22 year work for Meco,
Beste Hans

Een reactie die ik onving nadat ik een mailtje naar een van je trouwe klanten had gestuurd.

Mr. Prinsen always teated me as one of his friend or his family.
Whenever I hear his name, I feal his low voice and warm heartedness.
That is really my treasure that I have known him.
I will send a message to him.

Best Regards,
S. Sugitou

Groetjes en succes vandaag

Jan Vergif

Anoniem zei

Lieve Hans, Fanny en (klein)kinderen,

Lees net de berichten van de afgelopen week. En ja hoor, het ergste wat je in zo'n situatie ook nog kan overkomen is gebeurd. Mensen die je condoleren met het verlies!!! Ook ik heb dat meegemaakt ten tijde van Jan zijn ziekzijn. Geen idee waar die mensen het vandaan halen, maar wel zeer pijnlijk.

Positief aan mijn berichtje: Jan heb ik nog steeds!!, ondanks dat het er heel slecht uitzag.
Laten we voor jou dan ook maar het beste hopen.

Vandaag weer een rotdag voor de boeg. Ik hoop dat ze je 'wegmaken', zodat je niet al te veel merkt van dit verschrikkelijke onderzoek.

En laat je dochters maar lekker doorzeuren hoor, bij die doktoren. Nadenken moet je altijd nog zelf doen!! dat wordt niet voor je gedaan. En met (een beetje) mondigheid kom je in de wereld van de medici een stuk verder dan wanneer je het maar allemaal over je heen laat komen.

Klinkt trouwens wel heel wijs uit de mond van zo'n 'klein meisje'.

En dan die bijnamen .........
Tja, mij heb je die nooit gegeven voor zover ik weet. Daar ken ik je ook weer niet goed genoeg voor. Mama daarentegen noemde je in de kaarten inderdaad Duif of Schoonheid. Zojuist vertelde zij me aan de telefoon (we hadden het natuurlijk weer over jou, je hebt vast even jeuk aan je neus gehad)dat je haar een keer Adolf hebt genoemd.

Ondanks dat wij elkaar verder weinig hebben gesproken en gezien, zal ik zelfs de kaarten missen die je naar mama en Ed altijd stuurt. Voorzien van prachtige teksten met veel humor. Vooral toen je 65 werd! Die wordt nooit meer vergeten.

Nou Hans, ik hoop dat het vandaag een beetje meegevallen is en dat je een beetje kunt slapen in het ziekenhuis.

Groet aan allen en een dikke kus.

Natasja (en Jan en kids)

Anoniem zei

Daar zit je dan weer in het verre Uitdam, continu te denken aan je vader terwijl je eigenlijk moet werken. Als het maar goed gaat in het ziekenhuis. Ik heb een bloedhekel aan ziekenhuizen. Wordt er depressief en agressief van. En nu ligt papa daar en zit ik hier achter mijn bureau thuis. Terwijl Tommy voetballen is en Julian met vriendje Tom aan het spelen is. En ik kan alleen maar aan papa denken.

Net een grote brand in Uitdam voorkomen want de buurvrouw, die met Tommy en Quinten naar het voetbal is, had een pan op het vuur laten staan. Haar stoofschotel is zwart en haar pan compleet verruineerd. Maar haar huis staat nog. Dus misschien goed dat ik niet in Vlijmen ben maar in Uitdam want anders had ik het gas niet uit kunnen doen hiernaast! Kom op pap, zorg dat je morgen op tijd weer thuis bent, dan zorg dat ik er ben.

Mam, slaap lekker vannacht, kom je morgen knuffelen. Kus B

Anoniem zei

Hier een reactie van een " grijs duifje" Ja ook ik heb een bijnaam bij Hans, zoals je ziet.
Allereerst namens Jan en mij wil ik de gehele familie meegeven dat het we het ontzettend knap vinden hoe jullie met de ziekte proberen om te gaan. Eigenlijk wil je hier niet mee om hoeven te gaan, maar de manier waarop jullie dit op de blog vermelden, complimenten. Ik vraag me af of iemand anders in dezelfde situatie dit ook zou kunnen! Het feit dat we rijkelijk laat reageren via de blog, betekent niet meer en niet minder dan dat we tijd nodig hadden om te kunnen beseffen wat er aan de hand is, ongelofelijk en niet te bevatten! We zullen zeker nog vaker gaan reageren en hopen dat we jullie ook nog een keertje kunnen bezoeken. Jan en Siny (soepkippetje) Munster (en de kinderen) We wensen jullie in ieder geval een goede vakantie. Groeten aan Fanny, en de rest van de family.

Anoniem zei

"IK BEN BANG" , dat het straks allemaal anders is, dat ik niet weet wat er gaat gebeuren,waar kom ik terecht?
Ik weet het altijd beter,ben sterk ,twijfel niet,zo kent men mij.
Maar nu twijfel ik, want ik bepaal het niet, wat nu?
Maar ik geloof ,ik geloof dat er meer is,er moet meer zijn,dan kan ik niet bang zijn,ik moet het ontdekken,ik weet veel maar nog niet alles,soms begint er een nieuwe reis gebaseerd op het oude.
Zou het dan toch?, als je gelooft is nu de tijd om "echt te geloven" en te vertrouwen zonder angst.

Roland

Anoniem zei

Lieve familie Prinsen,

Voor ons 25 jarig huwelijk hadden we van Baps en Roland een diner aangeboden gekregen in het huwelijksrestaurant in Monnickendam. Wat was er mooier om dit op Valentijnsdag te verzilveren. Tijdens het aangenaam verpozen verschenen daar opeens de jong gehuwden, ook zij als verse Valentijns hadden een gezellig samenzijn gepland. Gastvrij als Roland en Baps zijn nodigden zij ons na afloop uit voor een heerlijk dessert onder genot van een goed glas. Baps vertelde over u, uw oren moeten getoeterd hebben. Wat kan er in 6 weken veel veranderen, een huwelijk met een prachtige reis en de keiharde landing op aarde. We hebben gisterenavond herinneringen opgehaald, moed ingesproken, een traan gelaten. Waarom? Hierop zullen we nooit het antwoord krijgen. Het was een bijzondere avond, met bijzondere mensen, koester ze, we leven met jullie mee.

Joke en Eric